vrijdag 24 oktober 2014

Bezoek het zuiden van Bogota

Zona Sur (alles wat onder La Candelaria ligt) wordt wegens veiligheidsredenen aan toeristen afgeraden om te bezoeken. 

Volgende afbeelding toont dat Usme en Ciudad Bolívar de armste buurten van Bogota zijn.

Klik op de afbeelding om te vergroten

Na een maand in Bogota vertoeven had ik toch behoefte aan een meer compleet beeld van de stad.

In La Villa, een nachtclub, ontmoette ik een 40 jarige man die me vertelde dat sommige buurten, zoals El Tunal en Tintal, niet zo onveilig zijn. Zelf woonde hij in El Tunal en stelde voor om me daar een rondleiding te geven.

Ik wist niet goed of de man te vertrouwen was en wat zijn motieven waren.

Twee dagen voorheen was er een 40 jarig Colombiaans koppel in de residentie waar ik verblijf komen kijken voor een appartement voor hun studerende dochter. Op een bepaald ogenblik vroeg de man om even naar de WC te kunnen gaan. Van het moment dat hij alleen was had hij gebruik gemaakt om een deur te openen van een kamer die niet op slot was. Achteraf bleek dat er twee laptoppen ontvreemd waren.

De volgende dag besloot ik het toch te doen. Ik belde hem op en we spraken af aan de Transmilenio-bushalte van Parque El Tunal. Voor de zekerheid liet ik mijn GSM en portefeuille thuis.

Vanaf dat je Tercer Milenio passeert ziet de stad er helemaal anders uit. Er is geen hoogbouw meer en je krijgt een open zicht op de zuidelijke heuvels die bekleed zijn met sloppenwijken.

Toen ik Louis ontmoette bij Parque El Tunal, wees ik naar de heuvels. Hij begreep mijn interesse en stelde voor om daar met de bus naar toe te rijden. We wandelden door het park en namen achteraf de bus van het winkelcentrum nadat we daar een koffietje hadden binnengegoten. 

De bus reed door de achterbuurten omhoog in de heuvels tot aan de eindhalte van Paraíso. De naam "Paraíso" is ironisch want het is een achtergestelde buurt.


De wijken op de heuvels van Ciudad Bolívar hebben veel weg van de favela’s in Rio de Janeiro, maar hebben in hun geheel niet dezelfde architecturale pracht. 

Men spreekt hier ook over invasies, omdat de huisjes initieel illegaal gebouwd zijn. De overheid heeft hen achteraf wel van lopend water en elektriciteit voorzien.


Op het einde van hobbelige de rit word je beloond op een uitzicht. Best indrukwekkend als je ziet hoeveel huisjes er staan. 


Uiteindelijk bleek Louis een aardige man te zijn zonder kwade bedoelingen. Hij wilde niet meer dan zijn Engels wat oefenen met een sympathieke gringo.

Als je dit zelf wil doen, is het eenvoudiger om de Transmilenio nemen tot aan Portal del Tunal en vandaar een private bus te nemen op de Boyacá tot de eindhalte van Paraíso. Op die manier doe je sightseeing door de krottenwijken bijna zonder de bus te verlaten.

Achteraf ben ik nog vaak alleen in zuidelijke wijken geweest, en heb nooit problemen gehad.

maandag 20 oktober 2014

Wonen in Bogota, Colombia

Wie voor de eerste keer rond spitsuur de Transmilenio (openbare bus) door de Avenida Caracas neemt, zal zich ongetwijfeld wat onwennig voelen in de chaos van Bogotá.

Ik schrijf het hier op z’n Spaans, want het is niet Bógota maar Bogotá, met het accent op de laatste a.

Openbaar vervoer

Voor een stad met bijna 8 miljoen inwoners is het merkwaardig dat ze geen metrosysteem of treinverbindingen met andere steden heeft. Volgens de mensen komt dit doordat de corrupte overheid hen "berooft".

Er zijn recentelijk wel plannen gesmeed om een metrosysteem te implementeren. Dat gezegd zijnde, vind ik dat de Transmilenio tamelijk goed functioneert. Er zijn speciale rijvakken voorzien waarop alleen Transmileniobussen mogen rijden. Doch is de capaciteit rond het spitsuur onvoldoende, dan word je geperst en moet je duwen om in een bus te geraken.

Transmilenio op Avenida Caracas

De Transmilenio nemen is een ervaring op zich. Er zijn drie soorten geldverdieners: de verkopers, de muzikanten en de verhalenvertellers.

De verkopers stappen op en duwen chocoladereep in je hand. Ze delen wat uit aan verschillende mensen, uiten wat verkoopsprietpraat, en komen achteraf de reep of het geld ophalen.

De muzikanten heb ik het liefst, vaak hebben ze een kleine geluidsinstallatie rond hun nek met een micro of een instrument in de hand. Zo zag ik de Colombiaanse Bob Marley, gitaristen, rappers en andere zangtalenten de bus entertainen. 

De laatste categorie, de verhalenvertellers zijn vaak junkies, straatlopers, gehandicapten of andere armelui. De eerste keer zag ik een mevrouw met bijna-tranen in haar ogen een verhaal vertellen over haar drie kindjes die ze amper kon voeden. Ik was enigszins geraakt. Maar de tweede en derde keer besefte ik dat ze zulke mensen vaak een act opvoeren om in te spelen op de emoties.

Naast de Transmilenio rijden er ook vele private bussen rond omdat Transmilenio niet de hele stad dekt.

Klimaat

Bogota heeft een bijzonder klimaat, omdat het nabij de evenaar en op 2600 meter hoogte ligt.

Als je door Bogota wandelt heb je eigenlijk altijd een T-shirt, een sweater en een regenjasje nodig. Vaak is enkele uren warm, maar daarna weer plots koud of regenachtig. In de nacht kan het fris worden, maar bijna geen enkel huis heeft verwarming.

Hoewel de meeste regen in maart/april/mei en in oktober/november valt, maakt het niet zo veel uit wanneer je komt, het weer is doorheen het jaar nogal gelijkaardig. 

Mentaliteit van de mensen

Colombianen zijn zeer gastvrij. Ze nodigen je gemakkelijk uit om te verblijven in hun huis, maken lekker eten voor je klaar en zijn zeer hulpvaardig. 

Bogotanen zeggen dat de mensen in Bogota iets koeler, witter en minder openhartig zijn dan in het warmere Medellín. Dat deed me denken aan de vergelijking tussen de mensen van São Paulo (harde werkers, koeler) en Rio de Janeiro (relaxed, warm). Alleen spreken de Bogotanen positief over Paisas, terwijl vele Paulistas Cariocas haten.

Structuur van de stad

De stad is wat monotoon, omdat het een rechthoekig stratenpatroon heeft, maar daardoor is het wel eenvoudig om een adres terug te vinden. Ik woon bijvoorbeeld in Calle 55A # 19-25. Dat wil zeggen: Calle 55 die kruist met Carrera 19, huisnummer 25.

De Calles lopen horizontaal, met Calle 1 in het zuiden, de nummers lopen op naar het noorden toe. De Carreras lopen verticaal, met Carrera 1 in het oosten, de nummers lopen op naar het westen toe.

De upper class buurten liggen meer in het noorden van de stad, het zuiden is armer.



Veiligheid

In het Chapinero is het redelijk veilig. 

In de Transmilenio worden vaak mensen beroofd van hun portefeuille of hun GSM, meestal door zakkenrollers, soms met een wapen. Draag daarom best tijdens druktes je rugzak aan de voorzijde van je lichaam. 

In Colombia luidt een spreekwoord: ‘No dar papayas’ (= Geen papaya’s geven). Als rijp fruit laag in de boom hangt zal het geplukt worden. Geef als toerist geen opportuniteiten want dan is het je eigen fout. Eerlijk gezegd loop ik wel altijd met portefeuille en GSM over straat, maar mijn bankkaarten blijven altijd thuis.

Te mijden plaatsen zijn het zuiden van de stad en Avenida Caracas in de nacht. Daar lopen prostituees en daklozen die perico (cocaïne) of bazuco (goedkoper alternatief dan pure cocaïne) gebruiken en lijm snuiven.

In andere informatiebronnen wordt afgeraden om taxi’s op straat te nemen, en altijd één te bellen. Ik heb echter altijd taxi’s in de straat genomen en nog nooit problemen daarmee gehad. 

Slechts in enkele gevallen gebeurt het dat de taxichauffeur stopt in een donkere straat, waar je dan bedreigd wordt met wapens en verplicht wordt geld af te halen. Bankkaarten thuis laten is een gouden regel.

Let bij het betalen erop dat het nummer op de taximeter overeenkomt met het nummer op de kaart met de bedragen, als je het niet controleert doen ze er vaak een paar duizend pesos bovenop.

Bezienswaardigheden

De voornaamste bezienswaardigheden bevinden zich in en rondom Candelaria, het oude en sfeervolle stadsgedeelte. In het Museo del Oro zie je hoe de inheemse bevolking goud, zilver, brons en platina leerde bewerken. Kunstliefhebbers bezoeken best het Museo Nacional en het Museo Botero.

La Candelaria

Monserrate is de 3152 m hoge berg die Bogota begrenst langs de oostzijde. Naast de kabelbaan kan je deze ook te voet beklimmen. 

Op de toeristische dienst raadde men mij aan om dit in het weekend te doen, omdat er op weekdagen weinig volk is en dat het onveilig zou zijn. Ik raad aan om het juist wel een op een weekdag te doen, op zondag is het véél te druk.

Stadspanorama vanop Montserrate

Uitgaan

Omdat de stad zo groot is zijn er veel verschillende plaatsen om uit te gaan. De bekendste buurten zijn Zona Rosa (of Zona T), Parque 93, Usaquen, Candelaria en Galerias.

Als je naar een discotheek wilt gaan kan je best je salsa skills oefenen, want Colombianen zijn gek op Salsa, Salsa ChokeVallenato en Reggaeton. Ik heb zelf een beetje salsa leren dansen met een Colombiaanse en dat was een sublieme ervaring.

Colombianen zijn net gekleed als ze uitgaan. In Brazilië kan je uitgaan met slippers, niet in Colombia. In sommige clubs moet je zelfs leren schoenen dragen. Het uitgaansleven begint rond 10 uur en eindigt rond 3 uur.

Sport

Als je aan Bogotanen vraagt welke sport ze beoefenen zeggen ze vaak fietsen. Bogota heeft vele fietspaden en bepaalde straten worden op zondag autovrij gemaakt om door de stad te kunnen fietsen, wandelen en skaten.

Er zouden wat meer parken mogen zijn in deze vervuilde stad. De beste plek om te joggen is Parque Central Simón Bolívar. Die heeft een looppiste van 3,7 km.

In ‘Complejo Acuático Simón Bolívar’ kan je gratis zwemmen. Hier moet je wel eerst een bewijs van de dokter kunnen voorleggen dat je gezond bent, anders mag je niet binnen. Vreemd genoeg vroegen ze ook of ik kón zwemmen. Klaarblijkelijk is dat niet vanzelfsprekend in Colombia.

Vanwege de hoogte ben je sneller buiten adem of voel je je soms duizelig na een inspanning.

Werk

Een reden die ik kan bedenken waarom je hier als man zou willen blijven wonen is dat de vrouwen hier zeer vrouwelijk en uitzonderlijk mooi zijn.

Bogota biedt de meeste werkmogelijkheden in Colombia. De meest interessante jobs ga je vinden bij internationale bedrijven die een vestiging hebben in Bogota. Een andere optie is leerkracht Engels, Frans of Duits.

Voor lesgeven google je best op ‘Colegios calendario B Bogota’. A colleges beginnen op andere data dan B colleges. De B colleges zijn duurder en betalen dus ook beter. Als je nog geen ervaring hebt in lesgeven maak je meer kans bij een 'English language school'. Een TEFL certificaat is een must.

vrijdag 17 oktober 2014

Motorcross in Tocancipá, Bogota

Kort na aankomst in Bogota maakte ik met een groepje Colombianen een uiterst opwindende daguitstap.

Eén uur met de crossmotor kost slechts 70.000 COP.

Het parcours waarop je je kan uitleven.

Wat ik erg aangenaam vond was dat ze niet te strikt waren met regeltjes: even uitleggen hoe de mechaniek werkt en daarna mag je stunten naar willekeur.

Ik moest wel een papier ondertekenen dat de organisatie niet verantwoordelijk kan gesteld worden voor gebeurlijke ongevallen, en veroorzaakte schade aan de motor zal op jou verhaald worden.


Als je een goed gevoel hebt met de fiets ben je er snel mee weg. Alleen opstarten is niet zo eenvoudig, omdat de motor makkelijk stilvalt als je te bruut wil starten.

De vele heuveltjes smeken om met hoge snelheid aangereden te worden zodat je door de lucht vliegt, maar dat vergt wat zelfvertrouwen. Je moet je eigen grenzen wat aftasten. Het is best wel een zware machine die je moet controleren.  

Een belangrijke tip is dat je moet gaan staan wanneer je springt om de schok op te vangen.


Wanneer je de eerste keer valt bij het springen verlies je de durf even. Af en toe riep de begeleider dat ik véél rustiger moest gaan bij het springen, maar uiteindelijk gaf hij me de vrijheid om alles helemaal naar eigen inzicht te doen.

Hoe geraak je daar? Neem de Transmilenio tot Centro Comercial Santafé. Aan de oostzijde van de autobaan vertrekken er private busjes naar Tocancipá. Vraag om af te stappen bij ‘la pista de motocross’. 

Reserveer op voorhand via de website www.todoterrenotrack.com.co 

vrijdag 10 oktober 2014

Een goedkoop appartement huren in Bogota

De beste buurt om te wonen is Chapinero. Dit is een relatief veilige buurt en het is de zone waar het meest valt te beleven.

La Candelaria is het oude stadsgedeelte. Het is iets onveiliger dan Chapinero en ligt in feite niet centraal, omdat alles onder La Candelaria (het zuidelijk stadsgedeelte) een no-go zone is voor toeristen.

Vanuit Chapinero kan je je gemakkelijk noord- en zuidwaarts verplaatsen met Transmilenio, het busbedrijf van de overheid. Die rijdt in Chapinero vnl. via de Avenida Caracas, de belangrijkste verticale as.

De goedkoopste optie om te wonen is een gedeeld appartement huren, voor 300 euro de maand vind je iets degelijk.

Via de website www.compartoapto.com vind je voldoende opties.

Vooraleer ik vertrok had ik een tiental adressen opgezocht, maar mijn keuze viel al snel op Residencias Universitarias Mi Casa BlancaAls je iets voor één of meerdere maanden zoekt is dit een aanrader.  

Check best even op voorhand wat hun huidig beleid is m.b.t. bezoek.