donderdag 28 juni 2012

Reistips: wat kan er zoal fout lopen op vakantie?

Ga je op reis? Hieronder staan de problemen die ik als reisleider het meeste meemaak. Als je dit artikel leest kan je heel wat problemen goed aanpakken of voorkomen.

Verloren koffer

Je staat aan de lopende band op de luchthaven te wachten en je koffer komt potverdorie maar niet aangerold.

Door een fout is je koffer blijven staan op een andere luchthaven of misschien zelfs naar een verkeerde bestemming gestuurd.  Dat is pech hebben. Het komt ongeveer 1 op 100 keer voor, en gemiddeld duurt het 31 uur vooraleer je koffer aankomt. Als je moet overstappen verhoogt de kans op een verloren koffer omdat er vaak weinig tijd is voor de aansluiting.

Dit moet je onmiddellijk melden in de luchthaven. Het stickertje met barcode dat men op je vliegticket geplakt heeft wordt gebruikt om de koffer op te sporen.

Meestal moet je een dag of twee drie wachten. Sommige luchtvaartmaatschappijen geven ter compensatie een vast bedrag per dag, bij andere kan je achteraf de ticketjes van onkosten (kleding, tandpasta, etc.) indienen. Dat betekent niet dat je dure Armani zonnebrillen en Versace broeken kan terugvorderen!

Eén keer heb ik eens een vrouw gehad die 2 weken zonder valies zat. Haar vakantie was daardoor helemaal verpest. Ze stond dagelijks aan de receptie wanhopig op nieuws te wachten en heeft voortdurend gestrest.

Ik ben geen pessimist, maar zorg dat je belangrijke documenten, geld en medicatie altijd bij de hand hebt want het kan iedereen overkomen.


Beschadigde bagage
Wat ook kan gebeuren is dat je koffer aankomt en dat er een wieltje kapot is, handvatje afgebroken, deuk erin, … Volgens mij spelen de arbeiders achter de schermen voetbal en basketbal met bagage. De wielen van buggy’s moeten er heel vaak aan geloven en ik heb al verhalen gehoord van peperdure rolstoelen waarvan de wielen volledig paraplu van de lopende band kwamen gerold.

Belangrijk is om een schadeformulier te laten opmaken alvorens je de aankomsthal binnengaat, want vanaf dat je die deur gepasseerd bent is het moeilijk om achteraf nog te bewijzen dat de schade tijdens het laden op de luchthaven ontstaan is . Als je geen schadeformulier hebt laten opmaken ben je aangewezen op je reisverzekering.


Kofferswitch
Hoeveel mensen hebben er geen zwarte Samsonite? Als je een veelvoorkomende koffer hebt, doe er dan een gekleurde band rond of een lintje, om vergissingen te voorkomen. Het is ook heel verstandig om op het label de naam van je hotel en je gsm-nummer te schrijven.

Meestal merken mensen op dat er nog een gelijkaardige koffer op de band overblijft. Dan heeft de andere persoon de fout gemaakt. De andere persoon merkt het pas later op, bijvoorbeeld in de hotelkamer wanneer het sleuteltje er niet op past. Het beste wat je dan kan doen is de overblijvende koffer op de band meenemen naar je hotel om achteraf de koffers te ruilen. Via de reisleider zal je wel te weten komen wie de andere koffer heeft, en de regel is dat degene die de fout begaan heeft de taxi neemt naar het andere hotel.

Recent had ik nog een koppige Fransman aan de lijn die een foute koffer van mijn gasten had meegenomen ondanks dat hun koffer een groen lintje had. De taxi naar het hotel van mijn gasten wilde hij niet nemen. Hij eiste dat mijn gasten terug kwamen naar de luchthaven, wat niet mogelijk was omdat we al op weg waren met de bus. Uiteindelijk heeft hij dan toch toegegeven maar op de koop toe eiste hij nog om de taxikosten te delen. Sommige mensen zijn gewoonweg niet in staat om rationeel te denken.

Koude overboeking

Dit noemt een ‘koude’ overboeking omdat je op de bestemming pas krijgt te horen dat je hotel voor één dag, meerdere dagen of de hele geboekte periode volzet is. Er wordt voor die periode een ander hotel aangeboden. In principe heb je als gast het recht om terug te vliegen maar dat gebeurt bijna nooit.

Dit kan ofwel de fout van het hotel ofwel de fout van de touroperator zijn. Uit mijn ervaring kan ik zeggen dat dit vaak iets positief is dat je overkomt, omdat gasten bijna altijd een hotel krijgen dat minstens evenwaardig is en daarbij nog andere compensaties aangeboden krijgen zoals bijvoorbeeld gratis excursies. Soms krijg je een viersterrenhotel terwijl je maar voor drie sterren betaald had.

Soms krijg je iets wat je echt niet wilde, bijvoorbeeld andere locatie of een hotel met een ander type van sfeer. Dan kan er nog naar een ander hotel gezocht worden.

Als je vindt dat de compensatie niet in verhouding staat tot het ongemak, kan je altijd onderhandelen voor een grotere compensatie. Voor de touroperator is het belangrijk dat het probleem ter plekke op de bestemming wordt opgelost, en niet achteraf op het reisbureau.


Kameroverboeking
Dit komt heel frequent voor. Je hebt bijvoorbeeld zeezicht geboekt en de receptie steekt je voor één nacht in een ander type kamer. In dit geval kan er altijd een compensatie gevraagd worden aan het hotel, bijvoorbeeld gratis massage, late check out, gratis kluis, korting op de hotelrekening, …

Diefstal

Op TV zag ik eens hoe met een verborgen camera werd vastgelegd hoe een kamermeisje geld van hotelgasten ontvreemde. Sindsdien realiseer ik me dat je nooit geld of waardevolle spullen onbeschermd in de kamer mag laten liggen. Geld is nooit opgenomen in een reisverzekering.

Ook onbewaakte spullen op het strand of in de auto worden vaak gestolen. Drukke marktjes en souks zijn het geliefkoosde terrein van zakkenrollers. Tip: steek een giftige schorpioen in je handtas.

Accident

De meeste ongelukjes op vakantie gebeuren aan de rand van het zwembad. Opletten dus met spelende kinderen, ze kunnen makkelijk uitschuiven.

Ziekte

Diarree komt vaak voor in Egypte, Tunesië en tropische vakantiebestemmingen. Daarom geen rauwe groenten en fruit eten? Dat moet je zelf weten, maar hotels zijn hygiënischer dan een kebabtent op de straathoek.


Overlast of tekort in accommodatie

Als je buiten het hoogseizoen gaat kan het wel eens voorkomen dat men het zwembad aan het schilderen is of renovatiewerken uitvoert in het hotel. Voor iets dergelijks word je normaal gezien wel op voorhand verwittigd.

Of er staat iets in de brochure dat niet helemaal overeenkomt met de werkelijkheid. Het beste wat je kan doen is samen met de reisleider zoeken naar een oplossing of een gepaste compensatie.

Waar wonen de mooiste vrouwen ter wereld?

Wetenschappers zouden zich beter met deze vraag bezighouden in plaats van het zoeken naar goedkope energiebronnen!

Van elk ras bestaan er mooie vrouwen, maar er zijn enkele landen waar opvallend véél mooie vrouwen wonen.

Ik heb me gebaseerd op eigen observaties, ranglijsten op het internet, meningen van anderen en diverse media. Door je bijvoorbeeld te registreren op een lokale datingsite krijg je een omvattend beeld van hoe de vrouwen er in een bepaald land uit zien.

Latijns-Amerika
Toen ik in Mexico woonde heb ik eens rondvraag gedaan bij vele Mexicaanse mannen waar nu eigenlijk de mooiste vrouwen van Latijns-Amerika wonen. Persoonlijk vind ik dat er overal in Midden- en Zuid-Amerika veel knappe vrouwen voorkomen, omdat ze vaak een Spaans uiterlijk hebben gemixt met een sprankeltje Indiaans. Maar wat voor mij exotisch lijkt is natuurlijk voor een andere persoon normaal.

Er waren drie landen die steeds terug kwamen, dat waren Venezuela, Argentinië en Colombia.
In Venezuela wonen waarschijnlijk de mooiste vrouwen ter wereld. Niet alleen heeft dit land het meeste Missen Universe / World op haar naam staan, iedereen die er geweest is kan het beamen. In dit land paraderen de prachtigste creaturen ter aarde.

Schoonheid is een nationale obsessie in Venezuela. Er zijn speciale scholen om Missen op te leiden en de jaarlijkse Miss Venezuela-verkiezing behoort tot de best bekeken TV-programma's. Venezuela is ook een land waar plastische chirurgie heel vaak wordt toegepast.

Plastische chirurgie is niet de oorzaak van de schoonheid, maar eerder een gevolg. Vrouwen moeten concurreren met een hoge standaard. Omdat schoonheid een belangrijke waarde is proberen vrouwen hun uiterlijk te verbeteren. Lelijkheid wordt gezien als een afwijking.

Venezuela

Argentinië wordt ook wel het Europa binnen Zuid-Amerika genoemd. Er is veel meer invloed van lichte Europese rassen dan in andere Zuid-Amerikaanse landen, waardoor blond haar en lichte ogen frequent voorkomen.
Argentinië

Ook in Colombia doen plastische chirurgen goede zaakjes, maar ook zonder correctie zijn de vrouwen er bovengemiddeld knap.

Colombia

Een ander land dat ongetwijfeld een plaats in de top vier van Latijns-Amerika verdient is Brazilië. Als je gedrag mee in rekening zou nemen is Brazilië de grote winnaar, omdat Braziliaanse vrouwen zeer sensueel en warm in omgang zijn.

Oost-Europa 
Van het blanke type vind je de mooiste vrouwen in Bulgarije en Oekraïne. Ik ben zelf in Oekraïne op reis geweest en kon echt genieten van een stadswandeling, maar ik moest wel uitkijken dat ik niet met mijn gezicht tegen een paal liep. De ene beauté passeert je na de andere. Veel vrouwen hebben er een vrij rond gezicht, hoge jukbeenderen en een heel slank figuur. Oekraïense vrouwen lopen vaak wat ordinair gekleed over straat, maar dat maakt ze eigenlijk niet minder sexy.

Doorheen de geschiedenis is Oekraïne overheerst geweest door verschillende volkeren, daardoor zijn er veel genen gemixt. Die genen vormden het recept voor de ideale vrouw. Oekraïense mannen zien er niet bepaald knap uit, vaak hebben ze zelfs een gezicht dat precies in mekaar geslagen is. Ik vraag me soms af of ze wel beseffen hoeveel geluk ze hebben met hun vrouwen.

Oekraïne
Bulgaarse vrouwen zijn blond of donkerharig, met bruine, blauwe of groene ogen, maar een klassiek voorbeeld van een Bulgaarse vrouw is donkerharig, met donkere ogen. Vaak hebben ze een scherpe neus en een mooie kaaklijn. Ook hier ligt de verklaring in de genenmix. Er zit een Centraal-Aziatische invloed in.

Bulgarije
Zuid-Europa

Als je in Latijns-Amerika naar de oorspronkelijke inheemse bevolking kijkt, de indianen, kom je tot de conclusie dat die mensen niet heel mooi zijn. Het zijn juist de Spaanse invloeden die de vrouwen daar zo mooi maken. Van alle Zuid-Europese landen hebben Spanje en Italië de mooiste vrouwen.

Spanje

Italië

Skandinavië

In Skandinavische landen komen heel veel blondines voor. Dit zijn tamelijk zuivere rassen waar donkere genen nog niet zo sterk hebben kunnen domineren. Als je van blond houdt zal je in Zweden zeker je gading vinden. Veel succes met domme blondjesmoppen in Zweden!

Zweden

Azië
In Thailand en buurlanden zoals Laos en Vietnam wonen m.i. de mooiere vrouwen van Azië. Ze hebben in vergelijking met andere Aziatische landen fijnere, scherpere vormen in hun gezicht, bijvoorbeeld uitstekende jukbeenderen. De vrouwen zijn vaak klein, slank en tenger, waardoor ze er jonger uitzien dan hun biologische leeftijd.

Thailand

Arabische landen
Ik heb een tijd in Tunesië gewoond en heb daar van het Arabische type intrigerende vrouwen gezien. Arabische vrouwen kan je het best herkennen aan hun neus, wenkbrauwen en de vorm van hun ogen. De mooiste vrouwen van de Arabische wereld komen uit Libanon. 

Libanon heeft een rijke genenmix die ontstaan is uit een duizenden jaren lange overheersing door o.a. Feniciërs, Assyriërs, Perzen, Grieken, Romeinen, Arabieren, kruisvaarders en Ottomaanse Turken.

In Libanon is fysieke perfectie bij vrouwen zeer belangrijk. Net zoals in Colombia en Venezuela worden er veel plastisch chirurgische ingrepen uitgevoerd. Libanon wordt ook wel het mekka van de plastische chirurgie in het Midden-Oosten genoemd. 

Libanon



Welk(e) land(en) zou je willen toevoegen aan het lijstje en waarom? Laat gerust een reactie achter. 

maandag 11 juni 2012

De voor- en nadelen van werken als reisleider

+ Het is de ideale manier om vreemde culturen te leren kennen. Een paar weken vakantie levert geen diepgaande kennis van een land op, omdat je je niet integreert. Pas na een paar maanden begin je de mentaliteit van de mensen, de beperkingen en bijzonderheden van een land te leren kennen.

Zelf naar een vreemd land trekken en ter plekke een job zoeken is een alternatief, maar dan zal je waarschijnlijk een lager inkomen hebben. In veel exotische landen liggen de inkomens gemiddeld een pak lager.

+ Als reisleider verkeer je in de ideale setting om veel (interessante) mensen te leren kennen: reisleiders, locals en toeristen. Na een tijd heb je in diverse landen vrienden die je onderdak kunnen verlenen als je later nog eens terug zou komen. Wie weet vind je een buitenlandse vriend(in) en met toeristen valt ook veel plezier te beleven. Op vakantie worden mensen altijd iets losser omdat ze weg van huis zijn.

+ Het is heel gevarieerd werk, omdat je met mensen werkt en alle mensen zijn verschillend. Ook je manager, collega’s en bestemming veranderen om de 4, 8 of 12 maanden. Het enige repetitieve aspect is het geven van infomeetings en verkoop.

+ Je maakt van alles mee: dramatische gebeurtenissen (sterfgevallen, verkrachtingen), crisissituaties (vb. aswolk vulkaan IJsland die vliegverkeer een week lamlegde), maar vooral veel grappige anekdotes. Elke dag is een verrassing. De job levert heel wat mensenkennis op omdat je ziet hoe mensen in probleemsituaties reageren.

+ Veel extralegale voordelen: gratis eten in de hotels, je doet veel talenkennis op, je mag alle excursies gratis doen, ...  Op de Canarische eilanden hebben ik leren (wind)surfen, in Tunesië heb ik met een buggy door de Sahara gecrost , ik heb in onderzeeërs gevaren, met haaien gezwommen, walvissen gezien, vulkanen beklommen, etc.

- Een minder leuke kant is klachtenbehandeling. Dit is sterk afhankelijk van hotelpakket tot hotelpakket en van bestemming tot bestemming. In Tunesië had ik veel goedkope all-inclusive hotels en massa’s klachten. Toen moest ik dagelijks andere kamers regelen aan de receptie en klachtformulieren invullen. In Italië, een iets duurdere bestemming, heb ik weinig reclamaties gehad.

- Je werkt zes dagen per week en moet altijd telefonisch bereikbaar zijn voor je gasten. In tegenstelling tot de meeste jobs is er geen strikte scheiding tussen werk en vrije tijd, dat kan soms lastig zijn. Ik zal dit illustreren met een typisch voorbeeld.

Af en toe zit ik met mijn uniform in het restaurant van een hotel. Dan wil ik juist een hap nemen en komt er iemand over mijn bord hangen of aan mijn hemd trekken: “Sorry dat ik je stoor tijdens het eten, maar weet je toevallig of …?”

Waarom is dit vervelend? Omdat het vaak gebeurt en omdat het eten toch één van die momenten is dat je even van de rust wil genieten. Er zijn voldoende bezoektijden en informatiebijeenkomsten om vragen te stellen.

- Je kan de bestemming niet altijd kiezen. Tunesië had ik bijvoorbeeld niet gekozen. Achteraf beschouwd was het een boeiende ervaring, maar ik zou bij voorkeur liever niet opnieuw in een Arabisch land werken, omdat je beperkt bent in je vrijheden. Als je een bestemming beu bent kan je niet zomaar naar huis gaan. Soms moet je ergens een aantal maanden met tegenzin of heimwee verblijven.

-Je ziet gedurende lange tijd je familie en vrienden niet. Na een aantal seizoenen geraak je wel ontheemd, losgekoppeld van thuis en voor je ’t weet heb je het moeilijk om weer in eigen land te gaan wonen.

-Het is een beroep met hoog verloop en reisleiders wonen verspreid. Er bestaat geen vakbond om de gezamenlijke belangen van reisleiders te verdedigen. In mijn ervaring werden de arbeidsvoorwaarden af en toe eenzijdig gewijzigd en opgelegd. Als reisleider heb je het dan maar te nemen of te laten.

Na 8 maanden Tenerife, 6 maanden Tunesië, 12 maanden Gran Canaria, 6 maanden Mexico en nu reeds 1,5 maand in Italië heb ik mijn blik kunnen verruimen en veel bijzondere ervaringen opgedaan. Het is een mooi beroep.

vrijdag 8 juni 2012

Sorrento en de bezienswaardigheden in de omgeving

Sorrento is geen typische zon-, zee- en strandvakantiebestemming. De weinige stranden die er zijn zijn erg klein. Ook geen grote all-inclusive hotels met buffet, maar hotels met verfijnde à-la-carte restaurants. Wie hier komt heeft interesse in cultuur. Het publiek is gemiddeld iets ouder en rijker dan op een andere goedkope zonbestemming.



Sorrento heeft zo’n 17 000 inwoners en is gebouwd op een strook tussen de loodrecht oprijzende rotskust en de bergen. Ruimte is hier een schaars goed. De stadssfeer zou ik omschrijven als enerzijds pittoresk: stijlvolle huizen, kerkjes en smalle steegjes en anderzijds ook erg chaotisch, vanwege de honderden scooters, bussen en auto’s die er door rijden.
De voetpaden zijn erg smal en de auto’s vlammen je rakelings voorbij. Sorrento is niet zo voetgangersvriendelijk. In de zomer maakt men wel een deel van de hoofdstraat 's avonds autovrij. De hele weg van Napels tot Sorrento en vooral de Amalfikust is in het hoogseizoen overbelast, met fileleed tot gevolg.



Voor avontuurlijke jongeren is Sorrento minder interessant, omdat er weinig sport- en uitgaansmogelijkheden zijn. Anderen vinden hier wel hun gading: het eten is erg smaakvol, je kan slenteren door het oude centrum, de meeste hotels hebben een romantisch uitzicht over de Baai van Napels en de vulkaan Vesuvius.



Sorrento trekt veel Engelse toeristen aan. Elk jaar tekenen er zo’n 500 Engelsen om te trouwen in Sorrento. Wekelijks hoor je vuurwerk in de lucht knallen. Ik kan begrijpen dat het iets idyllisch heeft, maar de huwelijken gebeuren hier aan de lopende band, en dat maakt het dan weer minder speciaal. Vaak moet het allemaal snel snel verlopen voor de volgende aan de beurt is.
De Italianen zijn open, warmhartig en erg expressief. Het vocale wordt vaak ondersteund met handgebaren. Een typisch Italiaans handgebaar is het samendrukken van de duim met de vingers en ze vervolgens naar boven richten. Dit betekent: “Wat doe je nu?!” of "Wat wil je nu zeggen?!"


Ze leggen ook veel nadrukken op bepaalde klinkers in hun zinnen, zodat het melodieus klinkt. Soms lijkt het wel of ze ruzie maken maar eigenlijk voeren ze een banaal gesprek. Het is een mooie taal die zich situeert tussen het Frans en het Spaans. Je moet echter niet denken dat je zomaar Spaans tegen de mensen kan spreken omdat het gelijkaardig klinkt, want de Italianen zijn vol lof over hun eigen taal.
In en rondom Sorrento staan veel citroenbomen. De citroenen zijn reusachtig en niet geschikt om op te eten, maar men maakt er wel limoncello van, een citroenlikeur. Persoonlijk vind ik die niet zo lekker. Wat ik daarentegen graag drink is de koffie van hier. De meeste Italianen drinken kleine espresso’s. Eerst drinken ze een glas water om de mond te spoelen, daarna kappen ze het kopje in één of twee slokken weg.


Wat je hier zeker eens moet proeven is een cannolo Siciliano, een deegrolletje gevuld met zoete ricottakaas, een typisch Siciliaans recept. Ideaal voor bij de koffie.

Vanuit Sorrento kan je verschillende uitstappen maken: Napels, Vesuvius, Pompeï, Ercolano, Capri, Iscchia, de Amalfikust, Paestum en Rome. Napels, Pompeï en Erculano kan je gemakkelijk met de trein bereiken, Capri en Iscchia met de ferry vanuit Napels of Sorrento.

Napels heeft in het verleden de internationale media gehaald omdat er een probleem was met de vuilophaling. Het gedeelte langs de kust is vrij proper, maar over het algemeen is het een vuile stad. Er zijn pleintjes waar het vol met blikjes en flesjes ligt en langs sommige wegen liggen nog veel oude vuilzakken.


Vanwaar komt die uitspraak ‘Napels zien en sterven’? Deze uitspraak is overdreven, maar er zijn wel hele mooie historische pleinen en gebouwen in de stad. Vanuit het station kan je o.a. te voet of met de metro naar het nationaal historisch museum gaan, waar beelden, fresco’s en mozaïeken vanuit Pompeï te bezichtigen zijn. 
Naar verluid is de maffia nog steeds een belangrijke werkgever in Napels, maar als dagtoerist ga je daar niet veel van merken.


Napels

Vanop de top van de Vesuvius heb je zicht in de krater en over de Baai van Napels. Tijdens de grote uitbarsting in 79 na Chr. is de hele stad Pompeï bedolven onder 7 meter as. Vele mensen zijn verrast en omgekomen. Die uitbarsting is echter ook een weldoener geweest, omdat alles door die aslaag gemummificeerd is geweest en daardoor zeer goed bewaard gebleven.


Als je door de straten van Pompeï loopt beleef je echt de sfeer van een antieke Romeinse stad. Je kan er marktpleinen, badhuizen, amfitheaters, tavernes, villa’s met fresco’s en een bordeel bezoeken. De hele site is enorm groot. Er is tot op heden maar twee derde opgegraven. Op dit moment is men alleen nog maar aan het restaureren.
Vele mensen zijn bedolven onder as. Achteraf zijn de lichamen weggerot, maar er is wel een verharde korst rond de lichamen gebleven. Tijdens de opgravingen heeft men daar gips ingegoten en op die manier momentopnamen van de dood gereconstrueerd.


Niet ver van Pompeï ligt Ercolano. Deze site is kleiner dan Pompeï maar nog beter bewaard gebleven omdat er eerst nog een modderstroom over is gekomen, waardoor ook nog het houtwerk bewaard is gebleven.
Capri is het zogenaamde bloemeneiland of liefdeseiland voor jetset en celebrities. De opbloei van het eiland is begonnen nadat Tiberius, de laatste keizer van Rome daar een villa heeft laten bouwen. Nadien is er bekendheid gekomen dankzij de Grotta Azurra, een grot aan de waterspiegel met een blauwe schijn tegen de rotswanden, vanwege de reflectie van de zon in het water.


Door de tijd heen zijn er vele hoogstaande personen gekomen waardoor er een soort van hype rond Capri is ontstaan. Die hype is wat overdreven, maar het eiland is nog steeds een enorme trekpleister. Wanneer de massa’s dagjestoeristen verdwenen zijn met de laatste ferry komen de rijken en beroemdheden flaneren in de kleine straatjes van Capri waar de duurste kledingmerken een boetiekje hebben. Op Capri betaal je gemakkelijk 5 euro voor een colaatje.


                                                      Capri

Gouden tip: Als je aankomt op Capri, neem dan eerst de bus naar Anacapri, het hoger gelegen stadje. Als je daar het pad dat voorbij de villa van Axel Munthe ligt verder blijft volgen kan je helemaal te voet afdalen tot in Capri. Mooie afdaling en bijna geen toeristen.


Ischia is niet zo druk bezocht als Capri. Ischia wordt ook het groene eiland genoemd omdat er veel bomen, bloemen en planten staan. Op Ischia komt ook een groen vulkanisch gesteente voor, dat daar soms gebruikt wordt om huizen mee te bouwen.

De Amalfikust is wat men zegt de mooiste kust van Italië. Hier zie je kleine schilderachtige dorpjes gebouwd op steile rotshellingen: Positano, Amalfi en Ravello. Persoonlijk was ik niet onder de indruk, maar als je van authentiek en pittoresk houdt zeker een must-do.


Positano

Ik was wel onder de indruk van de drukte. De weg langs deze kust is op sommige plekken zo smal dat er geen twee auto’s langs elkaar kunnen passeren. Daarom staan er op verschillende plekken verkeerslichten, zodat voertuigen van beide richtingen beurtelings kunnen passeren. De combinatie van smalle wegen, toeristenbussen en huurauto’s zorgt voor ware verkeersellende. Bezoek de Amalfikust op een rustige dag.